Eshfahan

Click on image to view large

Door ons oponthoud in Bandar Abbas zijn we genoodzaakt ons reisplan aan te passen en ons verblijf in Esfahan met een dag in te korten. Het hotel was waardeloos, dus van ons kortere verblijf hadden we al snel geen spijt.
De tocht van Yazd naar Eshfahan was minder mooi dan we gehoopt hadden, maar we schoten door de snelweg wel lekker op.
We kwamen nog prachtige Karavanserai's tegen. De wegen in Iran zijn prima, het verkeer minder. Gelukkig heeft Thijs (die eigenlijk tot nu toen alles heeft gereden) genoeg geoefend in de Dominicaanse Republiek en Saudi.
Het verkeer hier slaat alles, vooral in de steden is het complete chaos.

Caravanserai

Maybod, outside Yazd

Voor we Yasd uitreden, lieten we de auto wassen. Het had ons stoer geleken om met de beschermende laag (uit de woestijn) terug te komen rijden naar Nederland, maar de laag op onze auto leek op fikse beschadiging en mensen lieten er (met autosleutels) hun handtekening in achter. Eerst was het nog leuk; toen we uit Shiraz vertrokken en iets hadden uitgeleend aan een paar backpackers, lieten ze een dank-je note achter op de voorklep.
Daarna verschenen er meer en meer boodschappen en de kans dat iemand onze auto ging beschadigen was te groot.

We brachten onze ontdek-dag in het centrum van Eshfahan door. We kuierde door de straten, door de bazaar, we kochten een mooi souvenir voor ons nieuwe huis in Leiden (Eshfahan is beroemd om zijn handwerk en kunst). Verder werden we vaak aangesproken door nieuwsgierige Iraniërs die hun Engels op ons willen oefenen.

Thijs en Noelle worden aangesproken door een Engelse lerares en haar studenten.

De Kebab komt ons inmiddels de oren uit, letterlijk. Van narigheid heb ik voor het eerst sinds 5 jaar een hamburger gegeten, al was het alleen maar om eens wat anders binnen te krijgen.
Voor de haute cuisine moet je dus vooral niet naar Iran gaan.

Tijdens een van onze zoektochten naar een eetgelegenheid, troffen we in de bazaar een traditioneel restaurant. We namen plaats op de 'day beds' en kregen ons eten geserveerd op een plastic laagje plastic.
Alle gasten in het restaurant verrekten hun nekspieren om maar niets van het buitenlands tafereel te hoeven missen. We kregen van iedereen goedkeurende glimlachjes en er werd openlijk (goedbedoeld) geroddeld over die maffe buitenlanders.
We klungelden gezellig op het kleed. Schoven onze benen in kleermakerszit om vervolgens binnen 10 minuten kramp te krijgen. De sfeer was desondanks geweldig, het was een traditioneel restaurant waar kennelijk alleen de locals kwamen.
Je mag drie keer raden wat er op het menu stond...