Nog 1 week, twee dagen en 57 minuten; dan gaan we de container inpakken.
Nog 2 weken, vier dagen en 23 minuten; dan is Thijs klaar met werken en nog 3 weken, 1 dag, 17 uur en 23 minuten, dan vertrekken we voor onze reis terug naar Nederland.
Het weekend zat weer tot zijn laatste minuut volgemetseld. De motor is inmiddels opgehaald voor transport, de auto is terug van de garage, de aannemer die de verbouwing in ons nieuwe huis gaat doen is geselecteerd en aangeschreven, Thijs heeft z'n visum met succes in zijn paspoort laten zetten.
"Volgend weekend is het rustiger." zeggen we tegen elkaar om de moed erin te houden, maar de realiteit is dat onze lijst weliswaar steeds korter wordt; het blijft keihard werken.
Inmiddels is Onno klaar met zijn examens en uit Nederland teruggekomen. Wat een gezelligheid weer in huis nu hij er weer is!
Noëlle heeft een nieuwe bril besteld want ze ging wel erg slecht zien. Het arme kind heeft nu -7.5 in haar slechtste oog, maar een prachtige nieuwe bril uitgezocht die donker kleurt als ze buiten is. Ook stond gister haar verjaardags- en afscheidsfeestje op het programma. Die bracht ze door in de Mall: ze ging eten en naar de film met haar vriendinnen.
Wat niet in het programma stond was dat Thijs z'n werk-computer crashte en dat ik op donderdag om vijf voor vijf zwaar door mijn rug zakte waardoor ik weer met zware pijnstillers aan bed gekluisterd lag. Ik had zo wel een mooi excuus om met Thijs z'n nieuwe Tablet te spelen. Leuk speelgoed.
Gister kon ik weer op en kon ik mee naar de Mall. Thijs en ik brachten de middag kletsend, strompelend (want ik kon niet snel lopen en ik was erg suf van de pijnstillers) koffiedrinkend en shoppend door.
Gisteravond, toen de ergste hitte voorbij was, zetten we voor het overzicht nog even de (lege) koffers, slaapzakken, etc. in de auto. Kijken hoe alles past.
Inmiddels hebben we Niels z'n oude slaapkamer gereserveerd als 'no-go-zone': hier ligt alles wat mee op reis moet. De deur gaat op slot en er gaat een groot papier op: "DO NOT PACK, DO NOT ENTER!" Subtielere hinten zijn onvoldoende als je met verhuizers te maken hebt.
En alles wat er in die kamer achterblijft, moet passen in onze Honda-CRV.
Flink downsizen dus, alleen het noodzakelijke mag mee, plus laptops, e-readers, camera's, tablets en andere gadgets.
"It is going to be sooooo boring." zei Onno vandaag, toen hij voor het eerst sinds maanden weer in de auto stapte.
"Nee, jij hebt daar geen last van." zei hij er meteen bij "Jij blijft 10.000 kilometer excited, dat weet ik nu al.
En daar snap ik dus helemaal niets van..."
M.
Nog 2 weken, vier dagen en 23 minuten; dan is Thijs klaar met werken en nog 3 weken, 1 dag, 17 uur en 23 minuten, dan vertrekken we voor onze reis terug naar Nederland.
Het weekend zat weer tot zijn laatste minuut volgemetseld. De motor is inmiddels opgehaald voor transport, de auto is terug van de garage, de aannemer die de verbouwing in ons nieuwe huis gaat doen is geselecteerd en aangeschreven, Thijs heeft z'n visum met succes in zijn paspoort laten zetten.
"Volgend weekend is het rustiger." zeggen we tegen elkaar om de moed erin te houden, maar de realiteit is dat onze lijst weliswaar steeds korter wordt; het blijft keihard werken.
Inmiddels is Onno klaar met zijn examens en uit Nederland teruggekomen. Wat een gezelligheid weer in huis nu hij er weer is!
 |
| De inhoud van Onno's koffer |
Noëlle heeft een nieuwe bril besteld want ze ging wel erg slecht zien. Het arme kind heeft nu -7.5 in haar slechtste oog, maar een prachtige nieuwe bril uitgezocht die donker kleurt als ze buiten is. Ook stond gister haar verjaardags- en afscheidsfeestje op het programma. Die bracht ze door in de Mall: ze ging eten en naar de film met haar vriendinnen.
Wat niet in het programma stond was dat Thijs z'n werk-computer crashte en dat ik op donderdag om vijf voor vijf zwaar door mijn rug zakte waardoor ik weer met zware pijnstillers aan bed gekluisterd lag. Ik had zo wel een mooi excuus om met Thijs z'n nieuwe Tablet te spelen. Leuk speelgoed.
Gister kon ik weer op en kon ik mee naar de Mall. Thijs en ik brachten de middag kletsend, strompelend (want ik kon niet snel lopen en ik was erg suf van de pijnstillers) koffiedrinkend en shoppend door.
Gisteravond, toen de ergste hitte voorbij was, zetten we voor het overzicht nog even de (lege) koffers, slaapzakken, etc. in de auto. Kijken hoe alles past.
Inmiddels hebben we Niels z'n oude slaapkamer gereserveerd als 'no-go-zone': hier ligt alles wat mee op reis moet. De deur gaat op slot en er gaat een groot papier op: "DO NOT PACK, DO NOT ENTER!" Subtielere hinten zijn onvoldoende als je met verhuizers te maken hebt.
En alles wat er in die kamer achterblijft, moet passen in onze Honda-CRV.
Flink downsizen dus, alleen het noodzakelijke mag mee, plus laptops, e-readers, camera's, tablets en andere gadgets.
"It is going to be sooooo boring." zei Onno vandaag, toen hij voor het eerst sinds maanden weer in de auto stapte.
"Nee, jij hebt daar geen last van." zei hij er meteen bij "Jij blijft 10.000 kilometer excited, dat weet ik nu al.
En daar snap ik dus helemaal niets van..."
M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten