De auto is weer thuis, terug van weggeweest.
Hij moest voor service en kleine reparaties naar de Honda garage in Bahrein. Ik word, nadat ik de auto heb ingeleverd, netjes met een busje thuisgebracht. Ik zit dan twee dagen zonder auto en Thijs komt door de weeks niet thuis.
Zonder auto zitten in Bahrein is een hele beproeving, want fietsen is geen optie (te heet en te gevaarlijk) en openbaar vervoer bestaat hier nauwelijks. Noelle en ik eten twee dagen kliekjes uit de koelkast en ik kan de deur niet uit.
Eindelijk kan ik dus de auto ophalen vandaag. Ik wordt binnen een half uur door twee verschillende mensen gebeld: de auto is klaar! Met een bevriende chauffeur ben ik onderweg.
Ik teken bijna de verkeerde formulieren en zie nog net dat dat mijn auto niet is.
Eerst betalen, dan pas krijg je de sleutel. Zo doe je dat hier in het Midden Oosten. Overmaken binnen dertig dagen, zoals in Nederland, daar doen ze hier niet aan.
In de rij bij de kassa moppert een getergde man. Hij moppert flink in het Arabisch en ik laat hem voorgaan. "I am in a hurry," klaagt hij "and they're so slow."
Ik merk daar niets van want ik ben al aan de beurt, betaal met mijn pasje, krijg een ticket (waarmee ik de auto kan ophalen), iemand springt van zijn stoel en vraagt om de ticket en gaat mijn auto halen uit de garage.
"welke kleur heeft uw auto?' wil hij weten.
"lichtblauw." zeg ik, "maar ik vind rood ook mooi, dus als je een rooie Honda CRV ziet staan, dan wil ik die ook wel mee terugnemen."
Hij grijnst en rent de deur uit.
"Rij voorzichtig!" roep ik hem na, "ik moet er nog 10.000 kilometer mee naar Europa rijden."
Hij gebaart naar een stoel "please sit" en rent de service center uit.
Binnen twee minuten rijdt hij mijn auto voor. Als ik instap staat die aardige maar gehaaste man ook op de stoep. Hij zwaait naar me en ik doe mijn raam open.
"Heeft u u auto al?" vraag ik.
Hij gooit zijn sigaret op de grond en trapt hem uit; hij wacht nog.
"Goede reis terug naar Europa!" roept hij me na. "dat alles goed mag gaan, Inshalah."
Als ik de snelweg op rij, de brug die Sitra met het vastenland van Bahrein verbindt, zet ik de radio aan. Mijn BBC is uit mijn favorieten verdwenen, in plaats daarvan harde Arabische muziek.
Ach ja, waarom niet, dan kan ik vast in de stemming komen...
Hij moest voor service en kleine reparaties naar de Honda garage in Bahrein. Ik word, nadat ik de auto heb ingeleverd, netjes met een busje thuisgebracht. Ik zit dan twee dagen zonder auto en Thijs komt door de weeks niet thuis.
Zonder auto zitten in Bahrein is een hele beproeving, want fietsen is geen optie (te heet en te gevaarlijk) en openbaar vervoer bestaat hier nauwelijks. Noelle en ik eten twee dagen kliekjes uit de koelkast en ik kan de deur niet uit.
Eindelijk kan ik dus de auto ophalen vandaag. Ik wordt binnen een half uur door twee verschillende mensen gebeld: de auto is klaar! Met een bevriende chauffeur ben ik onderweg.
Ik teken bijna de verkeerde formulieren en zie nog net dat dat mijn auto niet is.
Eerst betalen, dan pas krijg je de sleutel. Zo doe je dat hier in het Midden Oosten. Overmaken binnen dertig dagen, zoals in Nederland, daar doen ze hier niet aan.
In de rij bij de kassa moppert een getergde man. Hij moppert flink in het Arabisch en ik laat hem voorgaan. "I am in a hurry," klaagt hij "and they're so slow."
Ik merk daar niets van want ik ben al aan de beurt, betaal met mijn pasje, krijg een ticket (waarmee ik de auto kan ophalen), iemand springt van zijn stoel en vraagt om de ticket en gaat mijn auto halen uit de garage.
"welke kleur heeft uw auto?' wil hij weten.
"lichtblauw." zeg ik, "maar ik vind rood ook mooi, dus als je een rooie Honda CRV ziet staan, dan wil ik die ook wel mee terugnemen."
Hij grijnst en rent de deur uit.
"Rij voorzichtig!" roep ik hem na, "ik moet er nog 10.000 kilometer mee naar Europa rijden."
Hij gebaart naar een stoel "please sit" en rent de service center uit.
Binnen twee minuten rijdt hij mijn auto voor. Als ik instap staat die aardige maar gehaaste man ook op de stoep. Hij zwaait naar me en ik doe mijn raam open.
"Heeft u u auto al?" vraag ik.
Hij gooit zijn sigaret op de grond en trapt hem uit; hij wacht nog.
"Goede reis terug naar Europa!" roept hij me na. "dat alles goed mag gaan, Inshalah."
Als ik de snelweg op rij, de brug die Sitra met het vastenland van Bahrein verbindt, zet ik de radio aan. Mijn BBC is uit mijn favorieten verdwenen, in plaats daarvan harde Arabische muziek.
Ach ja, waarom niet, dan kan ik vast in de stemming komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten